Երաժշտությունը կարող է էպիլեպտիկներին փրկել նոպայից, կարծում են գիտնականները

ԵՐԵՎԱՆ, 10 օգոստոսի – Sputnik. Երաժշտության ունկնդրումը  «արգելափակում է» ուղեղի այն հատվածների աշխատանքը, որտեղ սովորաբար առաջանում են էպիլեպտիկ նոպաների օջախները, ինչը կարող է էպիլեպտիկներին ազատել նոպաներից կամ նվազեցնել դրանց հնարավորությունը, հայտնել են նեյրոֆիզիոլոգները` ելույթ ունենալով Տորոնտոյում կայացած Ամերիկայի հոգեբանների ասոցիացիայի հանդիպման ժամանակ։

«Մենք կարծում ենք, որ երաժշտությունը կարելի է օգտագործել ի օգուտ մարդկանց, որոնք տառապում են էպիլեպտիկ նոպաներով։ Մենք զարմացած էինք, երբ բացահայտեցինք այդ ֆենոմենը։ Մենք եզրակացություն ենք արել, ելնելով այն հանգամանքից, որ մեր ուղեղը տարբեր կերպ է մշակում լռության և երաժշտության ձայները, սակայն մենք չգիտեինք` ինչպես մեղեդիներին կարձագանքի էպիլեպսիայով տառապող մարդկանց ներվային համակարգը», – հայտնել է Օգայո (ԱՄՆ) նահանգի համալսարանից Քրիստին Չարիթոնը (Christine Charyton)

Նմանատիպ ուսումնասիրություն անցկացնելու գաղափարը նրանց մոտ առաջացավ, ինչպես պատմում է նեյրոֆիզիոլոգը, այն բանից հետո, երբ Չարիտոնը նկատել է, որ էպիլեպտիկների մեծ մասի մոտ նոպաները սկսվում են, երբ խախտվում է գլխուղեղի քունքային հատվածի կեղևի աշխատանքը, որտեղ և գտնվում են  լսողության և խոսքի կենտրոնները։

Այս փաստի վրա հիմնվելով` Չարիտոնը և նրա գործընկերները ենթադրել են, որ որոշակի ռիթմ և տեմպ ունեցող երաժշտության օգնությամբ ուղեղի այդ հատվածների խթանումը, որոնք «կասեցնում են» սինխրոնիզացիայի գործընթացը` միաժամանակ միացնում են ներվային բջիջները, որոնք հանգեցնում են էպիլեպտիկ նոպայի։

Չարիտոնն ու իր գործընկերները ստուգել են այդ հիպոթեզը երկու տասնյակ էպիլեպտիկների խմբի և առողջ մարդկանց վրա, որոնց կեսը լսում էր լռությունը, իսկ մյուս կեսը` Մոցարտի «Ռե մաժոր սոնատը» կամ «Ռե մաժոր սոնատ երկու դաշնամուրի համար» կամ Ջոն Քոլթրեյնի ջազային երաժշտությունը։

Ինչպես ցույց է տվել փորձը, էպիլեպտիկների քունքային կեղևի նեյրոնները ավելի ակտիվ էին, երբ կամավորները երաժշտություն էին լսում և դրանից հետո, ինչը պետք է կասեցնի կամ նվազեցնի նրանց միջև սինխրոնիզացիայի հնարավոր առաջացումը։

Չարիտոնը խոստովանում է, որ էպիլեպսիան միայն երաժշտության օգնությամբ բուժելն անհնար է` հիվանդներն այնուամենայնիվ պետք է դեղամիջոցներ օգտագործեն և հետևեն բժիշկների խորհուրդներին։ Այդուհանդերձ երաժշտական փլեյերներն ու ձայնի այլ աղբյուրները կարող են դառնալ «էպիլեպտիկ շտապ օգնության» կարևորագույն էլեմենտներից մեկը և լրացուցիչ միջող էպիլեպտիկների վիճակը վերահսկելու համար։