ԵՐԵՎԱՆ, 7 օգոստոսի – Sputnik. Էդգար Մանուչարյանը 33 տարեկան հասակում հայտարարեց իր մարզական կարիերայի ավարտի և մարզչական աշխատանքի անցնելու մասին:
Նա Հայաստանի ազգային հավաքականի կազմում խաղադաշտ է դուրս եկել 53 անգամ, դարձել 9 գոլի հեղինակ։ Հանդես է եկել նաև եվրոպական տարբեր երկրների թիմերում։
Sputnik Արմենիայի հետ հարցազրույցում Էդգար Մանուչարյանը խոսել է իր կարիերայի հաջողությունների ու անհաջողությունների մասին:
Կարիերայի խոստումնալից սկիզբը
Էդգարն ընդամենը 15 տարեկան էր, երբ «Փյունիկի» կազմում անցկացրեց իր աառաջին խաղը Հայաստանի բարձրագույն խմբում: Այն ժամանակ արդեն բոլոր խոսում էին Մանուչարյանի տաղանդի ու նրան սպասող փայլուն ապագայի մասին: 17 տարեկան հասակում նա արդեն խաղում էր մինչև 17, մինչև 19, մինչև 21տարեկանների և ազգային հավաքականներում: Սա ֆենոմենալ արդյունք էր ֆուտբոլիստի համար և աննախադեպ` հայկական ֆուտբոլում։
«Նման ծանրաբեռնվածությանը ես դիմանում էի: Դե, քանի որ խաղում էի, ուրեմն մարզիչները վստահում էին: Բայց հետո ստացա այդ տարիների ծանրաբեռնվածության պատասխանը հաճախակի վնասվածքների տեսքով: Եվրոպայում 15-16 տարեկան ֆուտբոլիստներին երբեք չես տեսնի, որ ամեն շաբաթ 90 րոպե մասնակցեն խաղին: Նրանց աստիճանաբար պատրաստում են մեծ ծանրաբեռնվածություններին»-պատմեց Էդգարը:
Անմոռանալի պահեր՝ ուրախություն և հիասթափություն
Էդգար Մանուչարյանի հետ մեծ հույսեր էին կապում: Բայց Մանուչարյանը Հայաստանի ազգային հավաքականի կազմում անցկացրեց 53 հանդիպում, չնայած կարող էր ավելին, եթե…
«Իմ ամենամեծ հիասթափությունը կապված է մեր հավաքականի հետ: Իրոք, հավաքական գալով` ես հաճախակի վնասվածք եմ ունեցել, բայց մարդիկ ինձ չէին հավատում: Ասում էին, որ ես դիտմամբ եմ դա անում: Նման անվստահությունն ամենատխուր պահն է եղել կարիերայիս ընթացքում: Ես չեմ պատկերացնում մի ֆուտբոլիստի, որն իր հավաքական գա ու չուզենա օգնել թիմին: Ես հաստատ կարող էի ավելի օգտակար լինել մեր ընտրանուն, բայց վնասվածքները դա անելու հնարավորություն չտվեցին: Երկուսից երեք տարի ես հավաքականում լիարժեք չեմ խաղացել վնասվածքների պատճառով»- հիշեց Մանուչարյանը:
Էդգար Մանուչարյան. «Եթե ուզում ենք դուրս գալ ԱԱ եզրափակիչ փուլ, պետք է հաղթենք»
Նա նշեց, որ ամենամեծ ուրախությունն ապրել է, երբ 2005 թվականին մինչև 19 տարեկանների հավաքականի կազմում հաղթահարել են որակավորման փուլերն ու մասնակցել Եվրոպայի առաջնությանը:
Ցավոտ հիասթափություն
Կարիերայի ավարտի մասին որոշում ընդունելը բոլոր մարզիկներից էլ կամային բարձր որակներ է պահանջում: 18 տարի լինելով պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլում, հայկական ֆուտբոլի «ոսկե տղան» (այդպես էին անվանում Մանուչարյանին կարիերայի սկզբում) որոշեց հեռանալ։
«Ինձ համար հեշտ չէր նման որոշումը կայացնելը, բայց անկեղծ ասած` ես ավելի շուտ էի որոշել թողնել ակտիվ ֆուտբոլիստի կարգավիճակը: Հիասթափվեցի հայկական ֆուտբոլում տեղի ունեցող իրադարձություններից: Մեր մոտ միայն լեգիոնականներին են սիրում: Չկա սկզբունքային դիմակայություն: Հայ ֆուտբոլիստներին տարբերակում են արտասահմանցիներից, ընդ որում` ոչ լավ առումով: Ես հասկացա, որ ինձ հնարավորություն չի տրվելու մրցակցել արտասահմանցի ֆուտբոլիստների հետ: Կարճ ասած` հայ ու արտասահմանցի ֆուտբոլիստները Հայաստանում ոչ հավասար պայմաններում են գտնվում: Չուզեցա մեկ կամ երկու տարի հենց այնպես ներկա գտնվել մարզումներին։ Որոշել եմ հեռանալ պարզ ճակատով»- ասաց Մանուչարյանը:
Մարզչական նպատակը
Անկասկած, ֆուտբոլում բազմաթիվ օրինակներ կան, երբ ֆուտբոլիստը խաղում է մինչև 36-37 տարեկան: Բայց Էդգարը գտել է շուտ հեռանալու լավ կողմը։
«Ես իհարկե կարող էի խաղալ, բայց գոհ եմ, որ շուտ հեռացա, որովհետև շուտ կսկսեմ մտածել մարզչական աշխատանքի մասին: Ես ամեն ինչ անելու եմ, որպեսզի առաջնային տեղ տրվի հայ ֆուտբոլիստներին, քանի որ այս պահի դրությամբ ես համոզված եմ, որ պատանի հայ ֆուտբոլիստներին հոգեբանորեն կոտրում են` չվստահելով: Մեկ կամ երկու տարի հետո ովքե՞ր են խաղալու մեր հավաքականներում, եթե մենք մեր առաջնություններում տեղ չենք տալիս հայ ֆուտբոլիստներին»,–նշեց Մանուչարյանը:
Նա վստահ է, որ կադրերի ռեզերվ ունենալու համար պետք է խաղադաշտ դուրս գալու հնարավորություն տալ հայ ֆուտբոլիստներին: Ասում է` որպես մարզիչ կուզենար, որ խաղային հենց հայ ֆուտբոլիստներ։ Թող որ մի քանի խաղ պարտվեին, բայց փոխարենը հետագայում կհավակնեն հավաքական թիմերում խաղալու:
Ճակատագրական որոշումը
Մանուչարյանին 2003 թվականին արդեն հետևում էին եվրոպական մի շարք գրանդ ակումբներ՝ «Չելսին», «Բորդոն» (որի կազմում Էդգարը մասնակցեց մրցաշարի ու դարձավ լավագույն ռմբարկու), Մարսելի «Օլիմպիկը»: Բայց ի վերջո` 2005 թվականին, հայ ֆուտբոլիստը հայտնվեց «Այաքսում»։
«Ես պատանի էի, շատ բաներ չէի հասկանում: Ինձ համար «Այաքսը» սովորական ակումբ էր, բայց պետք էր ավելի լուրջ մոտենալ բոլոր հարցերին: Խորապես չէի գիտակցում թե որտեղ եմ հայտնվել: Եթե ես ներկայիս մտածելակերպն ունենայի, «Այաքսից» հետո ավելի գրանդ ակումբում կհայտնվեի, որովհետև «Այաքսը» ֆուտբոլային դարբնոց է: Նույնիսկ այդ պայմաններում ես կարող էի խաղալ Հոլանդիայում: Թեկուզ այլ ակումբում, քանի որ բազմաթիվ առաջարկներ ունեի: Բայց 2010 թվականին որոշեցի վերադառնալ Հայաստան, ու դա եղավ իմ ճակատագրական սխալ որոշումը: Ճիշտ է, հետո խաղացի «Ուրալի» կազմում ու ունեցա հաջողություններ, բայց եթե ես մնայի Հոլանդիայում, կարիերաս լրիվ այլ ընթացք կունենար»- հիշեց Մանուչարյանը:
Նշենք, որ ֆուտբոլային կարիերայի ֆանտաստիկ մեկնարկից հետո տաղանդավոր հայ ֆուտբոլիստին ուղեկցող վնասվածքները թույլ չտվեցին լիովին դրսևորել իր ունակությունները ֆուտբոլային խաղադաշտում: Նրանք, ովքեր տեսել են Մանուչարյանի խաղը 2003-2006 թվականներին, հետո չէին հասկանում, թե ինչու «ոսկե տղան» չկարողացավ հասնել մեծ բարձունքների:
Չորս ֆուտբոլիստ չեն մասնակցի խաղին. Հայաստանի հավաքականը սկսեց հավաքը
Մանուչարյանը համարում է, որ ֆուտբոլիստի իր հնարավորությունների 30 տոկոսը միայն կարողացավ իրացնել: Միգուցե իր ֆուտբոլային տաղանդն Էդգարը կարողանա իրացնել մարզչական աշխատանքում: Համենայն դեպս, հիմա նա շատ լուրջ է տրամադրված ու ինչպես ինքն է ասում` քայլ առ քայլ աշխատելու է լավ մասնագետ լինելու ու ազգային հավաքականի մարզիչը դառնալու համար:
