ԵՐԵՎԱՆ, 23 մարտի — Sputnik, Արմենուհի Մխոյան. Եթե տնից փախչում է սոցիալապես ապահովված ընտանիքի երեխան, ապա դա ծնողների ու հասարակության անուշադրության պատճառն է: Այս մասին Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասում է Հայկ Զաքարյանը, որը երկար տարիներ զբաղեցրել է ՀՀ ոստիկանության Գյումրու անչափահասների գծով ծառայության պետի պաշտոնը, իսկ ներկայումս նախագահում է Ընտանիքի և երեխաների շահերի պաշտպանություն հասարակական կազմակերպությունը։ «Երբեմն պատճառն այն է, որ երեխաների հետ չի տարվում սոցիալական աշխատանք:
Երեխային մեկ զույգ կոշիկ կամ 1 կգ բրինձ տալով չի լուծվում նրա հոգեվիճակը, չի կարգավորվում նրա խնդիրն ու իրավունքները չեն վերականգնվում: Եթե նորմալ սոցիալական աշխատանք տարվի, ապա կբացահայտվի այդ երեխայի ապրումները, խնդիրները, հուզմունքները և այս դեպքում հեշտությամբ կարելի է այդ քայլը կանխարգելել»,–ասում է նա:
Հայկ Զաքարյանը նաև նշում է, որ չկա անչափահասների հարցերով զբաղվող կառույցների համալիր մոտեցում ու կարիքի գնահատում:
«Ընդհանարապես վերջին տարիներին նկատելի է անչափահասների կողմից իրականացվող բացասական երևույթների ավելացում: Անչափահասների հարցերով զբաղվող կառույցները շատ են, բայց համալիր մոտեցում ու համակարգված աշխատանք չկա: Երեխաների իրավունքների պաշտպանության կարևորագույն օղակը համայնքային օղակն է, սակայն այսօր քաղաքապետարանն ասես հեռացել է իր գործառույթից»,-նշեց Հայկ Զաքարյանը` փաստելով` ի տարբերություն համայնքապետարանների, մարզպետարանները փորձում են այդ բեռն իրենց ուսերին առնել, սակայն, երբեմն, դա իրենց ուժերից վեր աշխատանք է։
Հայկ Զաքարյանը նաև սխալ է համարում մանկատների բեռնաթափման ծրագիրը: Եթե խնամքի հաստատություններից բեռնաթափում ծրագիրն իրականացվում է առանց լուծելու այդ երեխաների կեցության հարցը, ապա այս պայմաններում, անշուշտ, փողոցներում հայտնվող երեխաների թիվը կավելանա:
