ԵՐԵՎԱՆ, 16 դեկտեմբերի — Sputnik. Ամեն քայլափոխի կարող ես որևէ ռեստորան մտնել ու լահմաջո պատվիրել այնպես, ինչպես չիվիտո կպատվիրես: Լահմաջոն հայերի պատրաստած ուտեստն է՝ բարակ լոշիկի վրա մսի շերտով, չիվիտոն՝ Ուրուգվայի դասական սթեյք-սենդվիչը, գրում է Sputnik Մունդոն:
«PedidosYa»-ն Մոնտեվիդեոյում սննդի առաքման առցանց հարթակ է, որտեղ գրանցված հաստատություններից 38-ը լահմաջո են առաջարկում: Ցանկացած սուպերմարկետում կարելի է լահմաջո գնել՝ սառեցված վիճակում: Ուրուգվայում լահմաջոն ուտում են այնպես, ինչպես պիցցան, և լահմաջոն այլևս էկզոտիկ ուտեստ չէ ուրուգվայցիների համար:
«Այսօր ցանկացած հաստատություն լահմաջո է վաճառում: Ուրուգվայի հայերը լիովին ինտեգրվել են տեղի հասարակությանն ու Ուրուգվայի հանրության անբաժանելի մասն են կազմում»,- Sputnik-ին է ասել Ուրուգվայի հայկական երիտասարդական միության անդամ Արի Շամլյանը:
«Այստեղ դպրոցներ ունենք, եկեղեցիներ, սպորտային թիմեր, ինչպես նաև ռադիոհաղորդումներ, որոնք գրավում են անգամ այն ուրուգվայցիներին, որոնք ոչ մի ընդհանուր բան չունեն Հայաստանի հետ»,- նշել է նա:
Հայկական ազգանուններն էլ վաղուց օտար չեն ուրուգվայցիների համար. զբոսաշրջության նախարար Լիլիամ Քեշիշյանն ու Հանրապետության Համալսարանի (Universidad de la República) ռեկտոր Ռոբերտո Մարգարյանը երկրի ամենահայտնի դեմքերից են: Ուրուգվայի հայ համայնքը գերազանցում է 15 000-ը:
Ըստ Շամլյանի՝ տեղի մշակույթին ինտեգրվելու ապացույցն այն է, որ Ուրուգվայում չկա «փոքր Հայաստան» հասկացություն, այսինքն՝ չկան թաղամասեր կամ գյուղեր, որտեղ հայերը մեծամասնություն են կազմում: Բուենոս Այրեսում, օրինակ, լահմաջո ուտելու համար պետք է համապատասխան հաստատություն փնտրել քաղաքի կոնկրետ թաղամասերում:
Երիտասարդը նշել է, որ հայերի համար միգրացիայի կենտրոն է շարունակում մնալ Արգենտինան, իսկ Ուրուգվայն այդքան էլ մեծ թվով հայազգի միգրանտների չի ընդունում: Ըստ Շամլյանի՝ հայ համայնքը հիմնականում կենտրոնացած է Արգենտինայում, Ուրուգվայում, Բրազիլիայում, Չիլիում և Մեքսիկայում: Հյուսիսային Ամերիկայում հայերը հիմնականում բնակություն են հաստատում Լոս Անջելեսում:
«Հաշվարկված է՝ Լոս Անջելեսում ավելի քան 1.5 միլիոն մարդ կա, որ հայկական ծագում ունի», — ասել է Շամլյանը:
Նշված երկրներում հայ համայնքը համախմբված է հատկապես մի հարցի շուրջ, այն է՝ Օսմանյան կայսրությունում 1915թ-ին իրականացված Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը: Հենց 1915 թվականի դեպքերն են ստիպել, որ Թուրքիայից տեղահանված հայերն այլ երկրներ արտագաղթեն ու հայկական համայնքներ ձևավորեն օտար ափերում:
Այսօր Հայոց ցեղասպանության փաստը ճանաչող երկրների թիվն արդեն գերազանցել է երկու տասնյակը, բայց պետք է նշել, որ այդ երկրների շարքում առաջինը հենց Ուրուգվայն է հայերի կոտորածը որպես պատմական իրողություն ընդունել դեռ 1965 թ.-ին:
