Հայաստանյան տասներեք կուսակցություններ երկու պահանջով դիմել են կառավարությանը։ «Հրատապ կարգով ստեղծել ռազմաքաղաքական հարցերի շտաբ` օժտելով որոշումներ ընդունելու, օպերատիվ գործողություններ ծրագրելու և համակարգելու իրավասություններով։ Բացի այդ, հայրենիքի պաշտպանությունն արդյունավետ կազմակերպելու համար պետք է ներգրավել Արցախի և Հայաստանի նախկին և գործող նախագահներին, վարչապետերին, պաշտպանության և արտաքին գործերի նախարարներին, ռազմական և քաղաքական մեծ փորձ ունեցող այլ անձանց»,–նշված է հայտարարության մեջ։
Էդուարդ Անտինյանն իհարկե բարձր է գնահատում համախմբվելու պատրաստակամությունն ու կուսակցությունների կողմից պահի լրջության ընդունումը, սակայն նրա համար անհասկանալի է պահանջ ներկայացնելու և նման կերպ դիմելու ձևը։ Ըստ նրա`այսօր պատերազմում է կանոնավոր բանակը, և ֆիդայական ժամանակներն անցել են։ Պետությունն ունի բոլոր կառույցները և ի վիճակի է մարտ վարել ու միաժամանակ լուծել երկրում առկա քաղաքացիական խնդիրները։
«Ցանկացած մարդ, ով ունի փորձառություն, կարող է ներգրավվել գործընթացում` դիմելով կառավարությանը։ Եթե նպատակահարմար կգտնեն, կկանչեն, կամ եթե իշխանությունները որևէ մեկի խորհրդի կարիքն ունենան, անպայման կդիմեն։ Նման պահանջով խոսելն ավելի շուտ կբերի պառակտման, քան միասնականության։ Պետք չէ մեր գոյամարտը կուսակցականացնել, սա կուսակցական կռիվ չէ»,– նշում է քաղաքագետը։
Անդրադառնալով այս օրերին առաջ քաշվող «անջատում հանուն փրկության» բանաձևին` Էդուարդ Անտինյանն ընդգծում է, որ սխալ է այն մոտեցումը, թե իշխանությունների ապակառուցողական պահվածքը հանգեցրեց այս պատերազմին։ Նրա համոզմամբ` ներկա պատերազմը սանձազերծել է ոչ այնքան Ադրբեջանը, որքան Թուրքիան, և դա արել է մի պարզ պատճառով, քանի որ նրան քաղաքական առումով ապտակ հասցրեց ԱՄՆ–ը, Եվրոպան սառեցրեց ԵՄ մտնելու հեռանկարը, իսկ Սաուդյան Արաբիան զրկեց իսլամական աշխարհում գերիշխող դերակատարություն ունենալու հնարավորությունից։
«Հայաստանն ինչ էլ աներ, նման պայմաններում չեր կարող խուսափել իրեն պարտադրված պատերազմից։ Վերջին պայմանավորվածությունը, որն ունեցել է փաստաթղթի տեսք, ամրագրվել էր կազանյան արձանագրության մեջ, որում յոթ շրջանները հանձնելու հետ մեկտեղ կար նաև Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հստակեցման հարցը, սակայն Ադրբեջանը մերժել է այդ փաստաթուղթը»,– նշում է քաղաքագետը։
Էդուարդ Անտինյանի կարծիքով` մենք առաջարկել ենք մեր զիջումների առավելագույնը, մինչդեռ չենք կարողացել Ադրբեջանի հետ Արցախի կարգավիճակի հարցում գալ համաձայնության, քանի որ Ադրբեջանը հայտարարում է, թե ոչ մի կերպ չի համաձայնի Լեռնային Ղարաբաղի ցանկացած կարգավիճակին իր կազմից դուրս, հետևաբար որոշել է հարցը լուծել ուժային ճանապարհով, ինչն էլ պատերազմը դարձրեց
Ե՞րբ ՀՀ-ի կողմից Արցախի անկախության ճանաչումն անիմաստ կլինի. Մարուքյանը մանրամասնում է
Քաղաքագետի գնահատմամբ` «անջատում հանուն փրկության» բանաձևն ընկալելի է աշխարհին, սակայն Արցախն արդեն իսկ անջատվել է Ադրբեջանից, որը ցանկանում է Թուրքիայի հետ վերաձևել տարածաշրջանի քարտեզն ու բնաջնջել հայ ժողովրդին։
