«Նյուսվիք» ամսագիրը Բոնային բնութագրել է որպես «Ջակո Պաստորիուսի վիրտուոզության, Ջորջ Բենսոնի ձայնային տվյալներով, Ժուան Ժիլբերտի ռիթմի և հարմոնիայի զգացումով երաժիշտ։ Այդ ամենը մեկ սրվակում միախառնված է աֆրիկյան մշակույթի հետ»։
Ջազը սեփական «ես»–ի ազատությունն է ամեն վայրկյան։ Քեզ անհրաժեշտ է իմպրովիզացիա անելու ընդունակ լինել, որ ինքդ քեզ ազատ զգաս, փոխվես, ասել է Ռիչարդ Բոնան Sputnik Արմենիա պորտալին տված հարցազրույցում։
ԵՐԵՎԱՆ, 18 սեպտեմբերի — Sputnik. Երևանում է գտնվում երաժշտական մի քանի գործիք նվագող և վոկալիստ, հայտնի Ռիչարդ Բոնան, ով Երևանում սեպտեմբերի 17-19–ն անցկացվող Yerevan Jazz Fest 2015 փառատոնի գլխավոր դեմքերից է։
«Բիլբորդ» ամսագիրը Ռիչարդ Բոնային անվանել է «ամենասեքսուալ բաս–կիթառահար Ջակո Պաստորիուսի ժամանակներից ի վեր»։ «Նյուսվիք» ամսագիրը Բոնային բնութագրել է որպես «Ջակո Պաստորիուսի վիրտուոզության, Ջորջ Բենսոնի ձայնային տվյալներով, Ժուան Ժիլբերտի ռիթմի և հարմոնիայի զգացումով երաժիշտ։ Այդ ամենը մեկ սրվակում միախառնված է աֆրիկյան մշակույթի հետ»։
Ռիչարդ Բոնան ասել է, որ երջանիկ է առաջին անգամ Երևանում գտնվելու և այսպիսի հիանալի փառատոնի մասնակցելու համար, անհամբերությամբ սպասում է համերգին։ Թեև այնքան էլ ծանոթ չէ հայկական երաժշտությանը, բայց հնարավորություն է ունեցել աշխատելու ջազմեն Արտո Թունջբոյաջյանի հետ, ում համարում է իր ժողովրդի մշակույթը հիանալի ճանաչող պրոֆեսիոնալ երաժիշտ։ Երաժիշտը, ով ինը գործիք է նվագում, համարում է, որ մշակութային միքսն է այսօր ապահովում երաժշտության առաջընթացը։
«Մենք սովորում ենք նրանցից, ովքեր տարբերվում է մեզանից։ Երաժշտությունում չի կարելի սխալվել և ստել»,– ասել է Բոնան։ Նա նաև խոստովանել է, որ երաժիշտ լինելն իր միակ կոչումն է։
Բոնան համաձայնել է պատասխանել Sputnik Արմենիա պորտալի մի քանի հարցերի։
- Դուք տիրապետում եք Կամերունի (դուալա, բանվելե, պոնգո և էվոնդո) չորս լեզուներին, ինչպես նաև ֆրանսերենի, անգլերենի, իսպաներենի, ճապոներենի և այլ լեզուների և կարծում եք, որ մարդիկ նվագում են այնպես, ինչպես խոսում են։ Ի՞նչն է Ձեզ համար ավելի առաջնային` խո՞սքը, թե՞ երաժշտությունը։
– Ե՛վ մեկը, և՛ մյուսը։ Ստեղծագործական գործընթացը սկսվում է երբեմն խոսքերից, պոեզիայից, երբեմն` երաժշտությունից, երբեմն` աղմուկից, սովորական մատնազարկից։ Ես պարզապես այդ ամենը տեղափոխում եմ գործիքների վրա։
- 1995 թվականին Դուք տեղափոխվեցիք Նյու Յորք և սկսեցիք մասնագիտական արագ վերելք ապրել։ Կարծու՞մ եք, որ այդ քաղաքը յուրահատուկ մոգություն ունի։
— Դա այնքան էլ մոգություն չէ։ Պարզապես մեծ թվով մարդիկ այդ քաղաքում երաժշտության ոլորտում են աշխատում։ Այնտեղ շատ են ձայնագրող ստուդիաներն ու ակումբները։
– Ձեր գլխավոր էմոցիոնալ գլուխգործոցը կիթառի համար գրված «Mulema» լիրիկական բալլադն է։ «Mulema»–ն պատմում է մի տղամարդու մասին, ով գնում ` օվկիանոս` իսկական սիրո որոնումների։ Իսկ Դուք գտե՞լ եք ձեր սերը, թե՞ դեռ որոնումների մեջ եք։
– Ոչ, ես դեռևս սեր եմ փնտրում։ Բացի այդ, մարդիկ, նույնիսկ գտնելով սերը, շարունակում են փնտրել։
- Դուք ոչ միայն երաժշտություն եք կատարում, այլ նաև պատմություններ եք պատմում։ Դրանցից որո՞նք են պահանջված Ձեր ունկնդիրների շրջանում։
– Ես ամեն ինչի մասն պատմություններ եմ պատմում։ Լավ պատմություններ, վատ պատմություններ։ Դրանք ինչ–որ բան են սովորեցնում մարդկանց…
– Ջազը ձեզ համար…
– Ջազը հենց այս պահն է, դա «ես»-ի ազատությունն է ամեն վայրկյան։ Բնականաբար` երաժշտության կանոններին համապատասխան։ Դու պետք է ընդունակ լինես իմպրովիզացիա անել, որպեսզի քեզ ազատ զգաս, փոխվես…
