Ով է գեներալ Սամվել Կարապետյանը, և ինչպես նա դարձավ «Օգանովսկի»
(Թարմացված է 11:22 09.08.2019)
Արցախի հերոս, գեներալ-մայոր Սամվել Կարապետյանի (Օգանովսկու) մասին BBC-ի աղմկահարույց հրապարակման համատեքստում Sputnik Արմենիան ներկայացնում է գեներալի անցյալը։Օրերս BBC–ի ռուսական լրատվական գործակալությունը համացանցում հոդված էր հրապարակել, որում նշվում էր, որ հրատարակչության տնօրինության տակ է հայտնվել Արցախի հերոս, գեներալ–մայոր Սամվել Կարապետյանի (Օգանովսկի) հարցաքննության արձանագրությունը։ BBC–ի լրագրողը պնդում էր, որ, քննության վարկածով, Կարապետյանն իր ենթակայության տակ գտնվող անձանցից 20 հոգանոց խումբ է ձևավորել, որը 2008 թվականի մարտի 1-ի դեպքերի ժամանակ տեղակայվել է Մարշալ Բաղրամյան պողատայում գտնվող նախագահական նստավայրի նկուղում։ Քննության վարկածով` մարտի 1-ին ցուցարարների ուղղությամբ այդ խումբն է կրակել։
©
Sputnik / Aram Nersesyan ,
Կարապետյանն իր հասցեին հնչած բոլոր մեղադրանքներն արդեն հերքել է։ Sputnik Արմենիան փաստեր է հրապարակում զորահրամանատարի անձի մասին։
Գեներալի անցած ճանապարհը
Ռազմական և քաղաքական գործիչ, գեներալ–մայոր Սամվել Կարապետյանը ծնվել է 1962 թվականին Ստեփանակերտում։ Նա ազգային–ազատագրական շարժման առաջին ակտիվիստներից էր, ով եկել էր այն եզրահանգման, որ բնակչությանը պետք է նախապատրաստել զինված դիմադրության։ 1988 թվականի փետրվարին, երբ Աղդամից բազմահազարանոց ցույցը շարժվեց դեպի Ասկերան, Կարապետյանը այն 200 կամավորների թվում էր, որոնք թույլ չտվեցին շարասյուներին հայկական գյուղ մտնել։
Որտեղի՞ց Օհանովսկի ազգանունը
Սամվել Կարապետյանը, ինչպես դա ընդունված էր դիմադրության նախնական շրջանում, վերցրեց «Օգանով» կեղծանունը` մորական կողմից։ Մոր եղբայրը` Ռուդոլֆ Օգանովը, ԽՍՀՄ–ում հայտնի քրեական հեղինակություն էր։
©
Sputnik / Asatur Yesayants.
Ավելի ուշ կեղծանունը ձևափոխվեց, փաստորեն, երկրորդ ազգանվան` Օգանովսկու`զուգահեռ անցկացնելով պատմական ռուս գեներալ Պյոտր Օգանովսկու հետ, չնայած վերջինս հայկական արմատներ չուներ։ Համաշխարհային առաջին պատերազմի տարիներին Օգանովսկին Կովկասյան IV–րդ բանակային կորպուսի հրամանատարն էր, որը թուրքերի հետ մարտնչում էր Արևմտյան Հայաստանի տարածքում։ Նա պատմության մեջ մնաց, որովհետև 1914 թվականի դեկտեմբերին Սարիղամիշի ճակատամարտի ժամանակ հրաժարվեց կատարել հրամանատարության` հետ քաշվելու մասին խուճապային հրամանը և գեներալ Յուդենիչի հետ միասին հետ մղեց, այնուհետև ջախջախեց թուրքական զորքերը։
Պատերազմ և խաղաղություն
1992-2000 թվականներին, արցախյան պատերազմի ժամանակ և նրանից հետո, Սամվել Կարապետյանը Կենտրոնական պաշտպանական շրջանի (Ստեփանակերտում տեղակայված գունդ) հրամանատարն էր։ Նրա հրամանատարության տակ գտնվող զորամասը պատվի և հերոսության խորհրդանիշ «Մարտական դրոշ»–ի է արժանացել։
Մարտական գործողությունների ընթացքում նրա հրամանատարության տակ գտնվող Կենտրոնական պաշտպանական շրջանը հետ վերցրեց շուրջ երկու տասնյակ հայկական բնակավայր, ոչնչացրեց հակառակորդի բազմաթիվ հենակետեր, մեծ թվով ռազմատեխնիկա գրավեց։
Ադրբեջանական «Էվերեստը»` նրանց զոհաբերության խորան. հաջորդ կայարանը` Լելե Թեփե
Օգանովսկին 1993 թվականի մարտին Քելբաջարի շրջանում` առաջապահ ստորաբաժանումների բախման ժամանակ, վիրավորվել էր, իսկ Հորադիզի մոտ ծանր վիրավորում ստանալուց հետո փրկվել` երեք օրում մի քանի վիրահատության ենթարկվելով։
Պարգևներ և պաշտոններ
Գեներալ Կարապետյանը արժանացել է Արցախի բարձր պարգև «Ոսկե արծիվ» շքանշանին։ Նա ՀՀ 1-ին աստիճանի «Մարտական խաչ» շքանշանով պարգևատրված առաջին հրամանատարներից մեկն է։ 2000 թվականից Կարապետյանը Արցախի պաշտպանական գերատեսչությունում բարձր պաշտոններ է զբաղեցրել։ Արցախի պաշտպանբության փոխնախարարի պաշտոնից ազատվել է 2019 թվականի ապրիլին։
Այժմ գլխավորում է ԼՂՀ ֆուտբոլի ֆեդերացիան և Ազատամարտիկների միությունը։
թեգերը:
Հնարավո՞ր է հայրենադարձություն կազմակերպել՝ ուժեղացնելով հայ համայնքները տարբեր երկրներում
(Թարմացված է 22:09 07.08.2020)
Եկեք անկեղծ լինենք։ Օրեր առաջ Բեյրութի պայթյունից տուժեցին նաև լիբանանահայերը, ինչը հերթական անգամ օրակարգային դարձրեց ՀՀ-ում և Սփյուռքում մշտապես քննարկվող հարցը. հայերը պետք է վերադառնա՞ն ՀՀ, թե՞ շարունակեն տարբեր երկրներում հայ համայնքն ավելի կենսունակ դարձնել։Արդյոք հնարավոր է հայրենադարձություն կազմակերպել՝ միաժամանակ ուժեղացնելով հայ համայնքները տարբեր երկրներում
Պարզապես հիշեցնեմ՝ ուղիղ մեկ տարի առաջ՝ 2019 թվականի օգոստոսին, Երբ Արցախում անցկացվում էին համահայկական խաղերը, Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ներկայացրեց մեր ռազմավարական նպատակները մինչև 2050 թվականը։ Մեջբերեմ. «Մինչև 2050 թվականը պետք է կարողանանք լուծել հետևյալ խնդիրները․ Հայաստանի բնակչությունը հասցնել առնվազն 5 միլիոն մարդու, ստեղծել 1 միլիոն 500 հազար աշխատատեղ, լուծել 2․5 միլիոն մարդու զբաղվածության հարց և վերացնել աղքատությունը։ Հայաստանը դարձնել արդյունաբերական երկիր, տասնհինգապատկել Հայաստանի համախառն ներքին արդյունքը, ունենալ 10 միլիարդ դոլար արժեքը գերազանցող առնվազն 5 հայկական տեխնոլոգիական ընկերություն և 10 հազար աշխատող ստարտափ, յոթնապատկել միջին աշխատավարձը, բանակի մարտունակության ցուցանիշով տեղ զբաղեցնել աշխարհի առաջատար երկրների առնվազն առաջին քսանյակում, ունենալ աշխարհի 10 ամենաարդյունավետ հետախուզական ծառայություններից մեկը, ապահովել առողջապահական ծառայությունների 100 տոկոսանոց հասանելիություն և առողջապահության ֆինանսավորումը քսանապատկել, կրթությունը դարձնել ազգային ապրելակերպ, կրթության և գիտության ֆինանսավորումը քսանապատկել, Հայաստան այցելող զբոսաշրջիկների թիվը հասցնել 15 միլիոնի»։
©
Sputnik / Екатерина Чеснокова
Չգիտեմ՝ հիշո՞ւմ եք, որ Փաշինյանը խոսեց նաև այն մասին, որ Հայաստանը մինչև 2050 թվականը պետք է ունենա նաև 25 օլիմպիական ոսկե մեդալ։ Առնվազն այս տարի կայանալիք Օլիմպիական խաղերը հետաձգվեցին հայտնի պատճառով։ Բայց եկեք անդրադառնանք պարոն վարչապետի նշած հենց առաջին՝ 30 տարի անց Հայաստանում 5 միլիոն բնակչություն ունենալու նպատակին։
Իհարկե, կարող եք հակադարձել՝ իսկ մեկ տարի առաջ ով կարող էր կանխատեսել, որ կորոնավիրուսի համավարակ է լինելու։ Սակայն փաստն այն է, որ Հայաստանի բնակչությունն աճում է հենց արհավիրքների հետևանքով։ Հիշենք թեկուզ Սիրիան․ պատերազմը հանգեցրեց նրան, որ ավելի քան 10 հազար սիրիահայեր եկան Հայաստան։ Ուղղակի հիշեցնեմ, որ այն ժամանակ սիրիահայ հոգևորականներն ասում էին․ «Հայերը չպիտի հեռանան Սիրիայից, այստեղի համայնքը պետք է ուժեղ մնա»։
Իսրայելա-լիբանանյան կոնֆլիկտն ու Բեյրութի պայթյունը. ինչ կապ ունի «Հըզբոլլահը»
Համաձայնեք՝ հենց սա է հիմնական հարցը ամեն կոնկրետ դեպքում՝ գնա՞լ Հայաստան, թե մնալ և կենսունակ պահել հայ համայնքն արտերկրում։ Լիբանանի պարագայում այս հարցն առավել քան հրատապ է։ Իմ գործընկեր Թաթուլ Հակոբյանը փաստում է. «Բեյրութը սփյուռքի ոչ պաշտոնական մայրաքաղաքն է: Լիբանանում են Հայ առաքելական եկեղեցու նվիրապետական աթոռներից մեկը՝ Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսությունը, Հայ կաթողիկե եկեղեցու նստավայրը և Զմառի վանական համալիրը, Հայ ավետարանական համայնքը: Լիբանանում գործում է Հայ բարեգործական ընդհանուր միության ներկայացուցչությունը, բազմաթիվ մշակութային ու բարեգործական կառույցներ, հայկական ավանդական երեք կուսակցությունները՝ Հայ հեղափոխական դաշնակցությունը, Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցությունը և Ռամկավար-ազատական կուսակցությունը։ Հայաստանից դուրս Լիբանանը միակ երկիրն է, որտեղ հայությունն ունի իշխանություն՝ նախարար կամ նախարարներ և պատգամավորներ, ինչն ամրագրված է օրենսդրորեն»:
©
Sputnik / Anton Denisov
Շատերն ասում են՝ ոչ մի խնդիր էլ չկա։ Բա հրեաներն ինչպես են արել՝ համ գնացել են Մերձավոր Արևելք և այնտեղ իրենց պետությունն են ստեղծել, համ էլ մնացել են տարբեր երկրներում և շատ մեծ ազդեցություն ունեն այդ պետությունների քաղաքականության վրա։ Առարկելը դժվար է՝ վիճակագրական տվյալներ կան՝ Միացյալ նահանգների Կոնգրեսում միշտ եղել է մոտ 60 հրեա պատգամավոր։ Այս իրողությունը միանգամայն հասկանալի է՝ եթե ես պետություն եմ ստեղծել այնտեղ, որտեղ այդ պետությանը մշտական վտանգ է սպառնում, ես մի կողմից ազգովի պիտի գնամ ու պաշտպանեմ այդ պետությունը, մյուս կողմից՝ շատ լուրջ ներկայություն ունենամ այն պետություններում, որոնք կարող են վճռորոշ ազդեցություն ունենալ իմ պետության վրա։ Համաձայնեք՝ արժե շատ ավելի մանրամասն ուսումնասիրել այս փորձը։
թեգերը:
թեմա:
Հիրոսիմայի և Նագասակիի ռմբակոծություններից 75 տարի անց, կամ ե՞րբ մարդիկ մահակներով կկռվեն
(Թարմացված է 22:56 06.08.2020)
Եկեք անկեղծ լինենք։ Հիմա արդեն քչերն են հիշում, թե ինչ տեղի ունեցավ ուղիղ 75 տարի առաջ օգոստոսի 6-ին։ Ահավոր բան կատարվեց՝ ամերիկացիները ատոմային ռումբ գցեցին Հիրոսիմա ճապոնական քաղաքի վրա, մի քանի օր անց միջուկային հարձակման զոհ դարձան նաև Նագասակի քաղաքի բնակիչները։ Ալբերտ Էյնշտեյն. «Եթե Երրորդ համաշխարհային պատերազմում ատոմային ռումբեր կիրառվեն, Չորրորդ համաշխարհային պատերազմում մարդիկ մահակներով կկռվեն»
Եկեք անկեղծ լինենք։ Հիմա արդեն քչերն են հիշում, թե ինչ տեղի ունեցավ ուղիղ 75 տարի առաջ օգոստոսի 6-ին։ Ահավոր բան կատարվեց՝ ամերիկացիները ատոմային ռումբ գցեցին Հիրոսիմա ճապոնական քաղաքի վրա, մի քանի օր անց միջուկային հարձակման զոհ դարձան նաև Նագասակի քաղաքի բնակիչները։
Այս ամենը դեռ անցած դարասկզբին կանխատեսել էր անգլիացի գրող Հերբերտ Ուելսը։ Ի դեպ, հենց ինքն է առաջին անգամ օգտագործել «ատոմային ռումբ» բառակապակցությունը։
Հերբերտ Ուելսը Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին, բնականաբար, կոնկրետ չէր նշել, թե որ երկրներն են պատերազմելու Երկրորդ աշխարհամարտում, առավել ևս չէր ասել, թե հատկապես որ քաղաքներն են ենթարկվելու ռմբակոծման։ Այդ հարցը որոշվել է վերջին պահին՝ Ամերիկայի պաշտպանության նախարար Հենրի Սթիմսոնի գլխավորությամբ անցկացված խորհրդակցության ժամանակ։ Ամերիկայի պատմաբան Էդվին Ռայշաուերը պնդում է. «Ատոմային հարվածների նշանակետերի թվում սկզբում նշվում էր նաև Կիոտոն, բայց պաշտպանության նախարարը ջնջեց այդ քաղաքը ցուցակից։ Ինչու։ Պարզապես ժամանակին Կիոտոյում էր անցկացրել իր մեղրամիսը և հաճելի հիշողություններ ուներ այդ քաղաքի հետ կապված»։
Եթե լրագրողը ճշմարտությունն է ասում, նրա ի՞նչ գործն է հոգալ հետևանքների մասին. Բրեդլի
Ի դեպ, պատմաբանները պնդում են, թե ատոմային ռումբը ստեղծած գիտնականներն ամեն կերպ փորձել են Ամերիկայի ղեկավարներին համոզել չռմբահարել բնակավայրերը, այլ ատոմային պայթյուն իրականացնել հեռավոր կղզիներից մեկում։ Դա արդեն բավարար կլիներ ողջ աշխարհին համոզելու համար, որ ԱՄՆ-ն ունի հզորագույն զենք, որը կարող է կիրառել իր հակառակորդների դեմ։ Բայց Ամերիկայի նախագահ Հարի Թրումենը անտեսեց գիտնականների այդ առաջարկը։
Մինչև հիմա էլ չեն դադարում վեճերն այն մասին, թե քանի մարդ զոհվեց ճապոնական երկու քաղաքների ռմբակոծությունների հետևանքով։ Փաստերն այսպիսին են։ Հիրոսիմայում ապրում էր մոտ 250 հազար, Նագասակիում՝ 200 հազար մարդ։ Ըստ պաշտոնական համարվող տվյալների` Հիրոսիմայում զոհվեց 90 հազար, Նագասակիում՝ 60 հազար մարդ։ Բայց այս մարդիկ մահացան անմիջապես։ Իսկ ողջ մնացածները շարունակում էին կյանքից հեռանալ միջուկային ճառագայթումից։ Եվ 2013 թվականին Ճապոնիայի կառավարությունն այսպիսի տվյալներ հրապարակեց՝ Հիրոսիմայում անցած տարիներին մահացել է ընդհանուր առմամբ ավելի քան 280 հազար մարդ, Նագասակիում՝ 160 հազար։ Շատ դժվար է ստույգ պարզել, թե քանիսի մահվան պատճառն են եղել ատոմային ռումբերը, որովհետև տասնամյակներ են անցել ու մարդիկ, իհարկե, նաև բնական մահով են հեռացել կյանքից։
Հիշեք այս խոսքերը, երբ հերթական անգամ անցնելու կլինեք Կասկադում պառկած ծխող կնոջ կողքով
Ինչ արդյունք տվեցին երկու քաղաքների այս ռմբահարումները։ Փաստն այն է, որ դրանցից մի քանի օր անց Ճապոնիան իրոք ճանաչեց իր պարտությունը, հետո էլ պաշտոնապես արձանագրվեց Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտը։ Իսկ ինչ է՝ եթե ամերիկացիները ատոմային ռումբեր չնետեին, Ճապոնիան շարունակելո՞ւ էր պատերազմել այն դեպքում, երբ նացիստական Գերմանիան վաղուց արդեն կապիտուլյացիայի էր ենթարկվել։ Ինչպես ասում են, պատմությունը «եթե»-ներ չի ճանաչում։
Մի հայտնի վարկած էլ կա, ըստ որի ամերիկացիները, ատոմային ռումբեր նետելով, պարզապես ուզում էին հասկացնել Խորհրդային Միության և անձամբ Իոսիֆ Ստալինին, որ ունեն հզորագույն զենք, որի դեմ, ինչպես ասում են, խաղ չկա։ Սակայն որոշ պատմաբաններ պնդում են՝ Ստալինը շատ լավ էլ գիտեր, որ Ամերիկայում միջուկային ռումբ է մշակվում, որովհետև մշակողները հիմնականում ձախակողմյան և պացիֆիստական գաղափարների կրողներ էին, և ոչ մի բան էլ չէին թաքցնում խորհրդային գործակալներից։ Այնպես որ Ստալինը շատ լավ էլ ամեն ինչ գիտեր, պնդում են պատմաբանները։
Անցած 75 տարում շատ ավելի հզոր զենք ստեղծվեց՝ ջրածնային ռումբը։ Բայց միջուկային զենքը այդպես էլ երբեք չկիրառվեց, չնայած այսօր արևմտյան մամուլն է փաստում, որ այժմ միջուկային զենք ունեն աշխարհի 8 պետություններ։ Եվ ամենահետաքրքիրը՝ հենց ատոմային հարվածների ենթարկված Ճապոնիայում երբեմն նախազգուշացումներ են հնչում՝ մենք էլ կարող ենք միջուկային զենք ստեղծել, եթե իրական սպառնալիք զգանք Հյուսիսային Կորեայի կողմից։ Բայց հիշենք Ալբերտ Էյնշտեյնին, որը դեռ տասնամյակներ առաջ ասել էր. «Եթե Երրորդ համաշխարհային պատերազմում ատոմային ռումբեր կիրառվեն, ապա Չորրորդ համաշխարհային պատերազմում մարդիկ մահակներով են կռվելու»։
թեգերը:
թեմա:
Ռաֆայել Նադալը ոչ միայն թենիս, այլև ֆուտբոլ է լավ խաղում
(Թարմացված է 00:06 08.08.2020)
Իսպանացի Ռաֆայել Նադալը մտադիր է մասնակցել հռոմեական Masters մրցաշարին, ինչպես նաև «Ռոլան Գարոսին»։ ԵՐԵՎԱՆ, 8 օգոստոսի- Sputnik. Իսպանացի թենիսիստ Ռաֆայել Նադալը շարունակում է նախապատրաստվել նոր մրցաշրջանին։
Una especialidad de la casa: hacer que todo siempre parezca más simple de lo que en realidad es. 🔥👏✨
— ESPN Tenis (@ESPNtenis) August 7, 2020
📹: IG/ rafaelnadal__ #Viral @RafaelNadal pic.twitter.com/hx1o10fXZT
Աշխարհի երկրորդ ռակետը հրաժարվել է մասնակցել US Open-ին, բայց միևնույն ժամանակ շարունակում է մարզումները գրունտային ծածկույթի վրա։ Իսպանացին մտադիր է մասնակցել հռոմեական Masters մրցաշարին, ինչպես նաև «Ռոլան Գարոսին»։
Հերթական մարզման ժամանակ Նադալը ցուցադրել է ֆուտբոլային հմտությունները՝ կատարելով ֆանտաստիկ հնարք թենիսի գնդակով։