Կյանքդ կամ քսակդ. ասֆալտին փռելը շարունակվում է, իսկ հանցանգործությունների թիվը` ավելանում

Հանցագործությունների թիվն անցած կես տարվա ընթացքում 9 տոկոսով աճել է նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ: Վիճակագրական տվյալներով, որոնք այսօր ասուլիսում ներկայացրեց ՀՀ ոստիկանության շտաբի պետ, գնդապետ Արմեն Ղուկասյանը, այս տարվա սկզբից մինչև հունիսի 30-ը գրանցվել է 12250 հանցագործության դեպք՝ 1007-ով ավելի, քան անցյալ տարվա նույն ժամանակահատվածում:

Ոստիկանության շտաբի պետը հնարավորինս մանրամասնեց «քրեական վիճակագրության» բացվածքը: Ըստ ներկայացված տվյալների` հատկապես աճել են գողության դեպքերը՝ 1200-ով, իսկ դրանց շարքում էլ նկատելի են, այսպես ասած, «ոչ մեծ գողության» դեպքերը՝ 984-ով ավելի:

Մեր մեջ ասած՝ թեպետ բավականին հետաքրքրական, բայց առանձնապես ոգևորիչ պատկեր չէ. աճել են առանձնապես ծանր հանցագործությունները` 99-ից հասնելով 134-ի, ծանր հանցագործությունները 16,2 տոկոսով կամ 253 դեպքով (ընդհանուր՝ 1812 դեպք), աճել են սպանության և սպանության փորձերը 41 (նախկինում՝ 33), ավազակության դեպքերը՝ 46 (24), խարդախության՝ 611 (563) և այլն:

Փռել ասֆալտին. վատ մեթոդ կամ ինչպես Հայաստանի հարուստները սովորեն կիսվել

Ուշադրություն գրավեց ոստիկանության բարձրաստիճան ներկայացուցչի այն արձանագրումը, որ նվազել են դիտավորությամբ առողջությանը վնաս պատճառելու դեպքերը՝ 542-ից իջնելով 471-ի, սեռական անձեռնմխելիության դեմ ուղղված, այդ թվում՝ բռնաբարության և բռնաբարության փորձի դեպքերը. արձանագրվել է 8 դեպք, նախկինում գրանցված 14-ի դիմաց:

Իսկ առողջությանը դիտավորությամբ վնաս պատճառելու դեպքերի թվի նվազման վերաբերյալ հայտարարությունն ուշադրություն գրավեց այն պարզ պատճառով, որ գրեթե օր չի լինում, որ դանակահարության կամ ծեծուկռվի մասին լրահոսում տեղեկություն չշրջանառվի: Գրեթե ամեն օր տեղեկատվական տարբեր կայքերում կարելի է հանդիպել նման դեպքերի վերաբերյալ հրապարակումների: Այսինքն, արտաքուստ ընկալումն ու տպավորությունը այնպիսին են, որ թվում է, թե այդ դեպքերի թիվն աճել է: Սակայն չոր վիճակագրությունը հակառակն է վկայում, փաստորեն: Դե, վերը թվարկված անհանգստացնող աճերի պարագայում թող մի բան էլ նվազած լինի: Հազիվ թե որևէ նորմալ մարդ դրանից նեղվի:

Թեպետ, ինչի մասին է խոսքը, երբ նման վիճակագրության ամեն մի տվյալն էլ մտահոգիչ է: Ի վերջո, այդ թվերից յուրաքանչյուրի հետևում մարդկային ճակատագրեր են, կոնկրետ եղելություններ ու դժբախտություններ:

Ոստիկանության շտաբի պետի մեկ այլ արտահայտություն էլ ուշադրություն գրավեց, մասնավորապես. «Թերևս պայմանականորեն կարելի է դրական համարել այն հանգամանքը, որ հանցավորության ընդհանուր կառուցվածքում հանցագործությունների հիմնական զանգվածը մարդու դեմ ուղղված հանցագործությունների մասնաբաժնից՝ 21,6 տոկոսից դարձել է 16,4 տոկոս: Այն տեղափոխվել է սեփականության դեմ ուղղված հանցագործությունների մասնաբաժին՝ 44,4 տոկոսից դառնալով 51,2 տոկոս: Այսինքն գրանցված հանցագործությունների կեսից ավելին սեփականության դեմ ուղղված հանցագործություններն են»:

«Թերևս դրականն» այստեղ այն է, որ հանցավոր մտադրությունները ոչ թե մարդու կյանքի դեմ են ուղղված եղել, այլ ունեցվածքի: Յուրովի ամփոփելով՝ ոստիկանության շտաբի պետը նշեց. «Կոպիտ ասած՝ ավելի լավ է գողանան, քան սպանեն»:

Ու, գիտեք, չես վիճի: Ի վերջո, ոչ մեկն էլ լավ բան չէ, բայց պարզ է, չէ՞, թե ո՛րն է նախընտրելի: Հանցավորության վերաբերյալ վիճակագրությունը մութ անկյունում դարանակալել է ու ասում է՝ կյանքդ կամ քսակդ: Եթե մի քիչ ժամանակակից, ապա՝ կյանքդ կամ «այ-ֆոնդ» ու դրա գաղտնաբառը:

Իսկ ընդհանուր առմամբ, հրապարակային պերճախոսության բոլոր շները բաց չթողնենք ոստիկանության վրա: Նրանք աշխատում են, որքան կարող են և ուժերը ներում են: Ժամանակակից Հայաստանի փոքրաթիվ աշխատող կառույցներից է, ի դեպ:

Թեև ոստիկանությունը հաճախ է քննադատության թիրախում հայտնվում, որովհետև հաճախ է հանդիպում: Ու ոչինչ, որ օրինակ, ոստիկանները կարող են հանգիստ ու ստատիստի կերպարով ներկա գտնվել օրենքի ակնհայտ ոտնահարման դեպքի, ինչպիսին է, օրինակ, դատարանների մուտքերի շրջափակումը և աշխատավայր դատավորների մուտքը խոչընդոտելը, էլ չենք ասում՝ հրելը կամ թևքից քաշելը: Ոստիկանությունը դիտորդի դերում էր:

Թեպետ, ոստիկանությունը խիստ օպերատիվ ու արագ կարողանում է գործել: Ու դա շատ լավ երևաց, երբ իշխանությանն ընդդիմադիր երիտասարդների մի խումբ սկսեց ասֆալտի վրա վարչապետին ոչ հաճելի գրառումներ անել: Արագ հայտնվեցին ոստիկանները, բռնեցին, տարան:

Ոստիկանությունն, իհարկե, մի տեսակ անօգնական տեսք ուներ, երբ սեռական առումով այլ կերպ կողմնորոշված մի խումբ աղմկոտ անձանց կողմից հարձակման ենթարկվեց: Բայց, օրինակ, Իջևանում, բախումներին հաջորդած գիշերը, ասում են, լավ էլ անողոք ու խիստ էր հայրենի ոստիկանությունը:

Ասֆալտանախշումը Երևանում թափ է հավաքում. ներկ վաճառողն ու ակտիվիստը պարապ չեն մնա

Ոստիկանապետ Վալերիյ Օսիպյանն այսօրվա ասուլիսում, ի դեպ, նկատեց. «Ասֆալտին փռելը շարունակվում է, պարզապես երևի տեղեկացված չեք։ Վստահեցնում եմ, որ այն պահին, երբ մենք խստացրել են մեր մոտեցումները և դադարել ենք հանդուրժող լինելը, մարդիկ կան, որ հասկացել են ու Հայաստանի Հանրապետությունում էլ ավելի օրինապաշտ են դարձել»:

Սա, իհարկե, հուսադրող է: Ճիշտ է` «օրինապաշտ» բառը մի տեսակ անհաջող է հնչում, ինչպես ասենք՝ «ասֆալտին փռել» ձևակերպումը: Ավելի ճիշտ է, իհարկե, գործածել «օրինապահ» բառը: Բայց մի փոքրիկ առեղծված, այնուամենայնիվ, կա. քանզի, ստացվում է, որ «ասֆալտին փռվելու» հավանական թեկնածուներն օրինապահ են դարձել, սակայն հանցագործությունների թիվը 9 տոկոսով կամ 1007 դեպքով աճել է: Մնում է ենթադրել, որ եթե մի քանի հոգի պայմանականորեն ու միառժամանակ օրինապահ կամ, լավ, թեկուզ օրինապաշտ են դարձել, ապա շատ ավելի մեծ թվով անձանց թվացել է, որ իսկը օրինախախտ դառնալու ժամանակներն են վրա հասել: Հատկապես՝ գրպանահատներն ու «տուն կտրողները»:

Ու՞մ են փռել ասֆալտին. Օսիպյանը խոսեց իրավիճակի փոփոխության «արդյունքների» մասին