ԵՐԵՎԱՆ, 7 ապրիլի - Sputnik. Արդարադատության նախարար Ռուստամ Բադասյանը հրաժարվեց մեկնաբանել ՀՀ երրորդ նախագահի հանդեպ քրեական հետապնդումը դադարեցնելու վերաբերյալ Երևանի ընդհանուր իրավասության դատարանի որոշումը։ ԱԺ–ում լրագրողների հետ ճեպազրույցում նախարարն ասաց, որ գործի ամբողջ տեղեկատվությանը չի տիրապետում, ինչի համար էլ չի մեկնաբանի։

© Sputnik / Asatur Yesayants

Հարցերը մնում են օդից կախված. ՀՅԴ գործիչը` Քոչարյանի հայտարարության մասին

Երեկ Երևանի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Աննա Դանիբեկյանը որոշեց Ռոբերտ Քոչարյանի և մյուսների դեմ հարուցված քրգործով բոլոր անցնողների նկատմամբ դադարեցնել քրեական հետապնդումը։ Մինչ այդ ՍԴ–ն հայտարարել էր, որ քրեական օրենսգրքի` սահմանադրական կարգը տապալելու վերաբերյալ 300.1 հոդվածը չի համապատասխանում Սահմանադրության որոշ դրույթներին։

Լրագրողները հետաքրքրվեցին, թե իրավական առումով «Մարտի 1»-ի էջը փակվա՞ծ է։

«Մեծ ցավ եմ ապրում տեղի ունեցած պրոցեսների մասով։ Չգիտեմ` «Մարտի 1»-ի գործով նախաքննության փուլում գտնվող դեռ մեկ գործ էլ կա, որը շարունակվում է։ Սակայն այլ մանրամասների համար պետք է դիմել մասնագետներին»,–ասաց Բադասյանը։

Քոչարյանի դեմ հարուցված քրգործին առնչվող մնացած բոլոր հարցերին նախարարը հրաժարվեց պատասխանել` հորդորելով դիմել համապատասխան մարմիններին։ Նրա խոսքով` իրենց քաղաքական նպատակը եղել է թե՛ տեղի ունեցած մարտի 1-ի ցավալի իրադարձությունների բացահայտումը, թե՛ բարեփոխումները դատական համակարգում։

Կրեմլը հաստատում է` Վլադիմիր Պուտինն ու Ռոբերտ Քոչարյանը խոսել են հեռախոսով

«Ընկալում կա, որ այս ոլորտներում մենք դանդաղկոտություն ենք ցուցաբերել, որոշ քայլեր չենք իրականացրել։ Ունենք հաջողություններ, որոնք ինստիտուցիոնալ մակարդակում են և չեն երևում։ Հիմնական քննադատությունն այն է, որ վեթինգ չի կատարվել, ինչի համար ես պատրաստ եմ քաղաքական պատասխանատվություն կրեմ։ Հանրության հետ հարցերում պետք է ազնիվ լինել ու ասել, որ, այո, որոշ հարցերում ունենք ձախողումներ»,–ասաց Բադասյանը։

Նկատառմանը, թե խոսքը նաև «Մարտի 1»-ի գործի՞ն է վերաբերում` նախարարն արձագանքեց` կոնկրետ գործերի մասով կան պատասխանատուներ։

Լեգենդար լուսանկարիչ Վալերի Պլոտնիկովը, որը բազմաթիվ անգամ է եղել Երևանում, մի խորհուրդ է տալիս, որը չի վերաբերում լուսանկարչությանը, բայց անմիջականորեն կապված է մեզ հետ։

© Sputnik / Asatur Yesayants

Կրքեր բրենդի շուրջ, կամ Կոնյակ քաղաքը կլուծե՞ր հայկական խմիչքի հարցը

«Ես չեմ կարող համոզել աշխարհին, տրամվային, տրոլեյբուսին, որ ժպիտով սկսելով առավոտը, չհայհոյելով, չչարանալով կարելի է փոխել աշխարհը։ Դա հեշտ է։ Օրը սկսեք ժպիտով», – առաջարկում է Պլոտնիկովը։

Նա լուսանկարել է հազարավոր աշխարհահռչակ դեմքերի, որոնք հաճախ ժպտում են, բայց չեմ համարձակվի ասել, թե դա ինչ–որ կերպ ազդել է աշխարհակարգի փոփոխության վրա։ Լուսանկարչի ալբոմում հայկական դեմքեր շատ կան` Սերգեյ Փարաջանով, Սերգեյ Դովլաթով, Միքայել Թարիվերդիև, Ֆրունզիկ Մկրտչյան, Ալեքսեյ Հեքիմյան։ Ինչպես տեսնում եք, բոլորն արվեստի մարդիկ են, բոլորի դեմքին ժպիտ է։ Մի քանի տարի առաջ Պլոտնիկովը ներկա էր իր երևանյան ցուցահանդեսի բացմանը։

– Ինչո՞վ հիշվեցին հայերը, –հարցնում եմ ես։

– Աչքերի տխրությամբ, – պատասխանում է Պլոտնիկովը։

Ժպիտի օգնությամբ աշխարհը փոխելու հեռանկարը հակասում է կյանքի իրողություններին ու ևս մեկ անգամ հաստատվում Սերգեյ Փարաջանովի խոսքերով։ «Կենսագրություն... Ես այդքան լավ չեմ հիշում իմ կենսագրությունը։ Իմ կենսագրությունն ի՞նչ է։ Դարդ, ահա սա է նրա հավերժ բանաձևը»:

Պլոտնիկովը լավ է հիշում իր կենսագրությունը, իսկ ավելի լավ` այն մարդկանց, որոնց նկարել է։ Նրանցից շատերը` դերասաններ, ռեժիսորներ, բալետի արտիստներ, հայտնվել են «Խորհրդային էկրանի» շապիկին, ինչն այն տարիներին ճանաչման բարձրագույն աստիճան էր համարվում։

© Sputnik / Юрий Абрамочкин

Իշխանափոխության փորձ Խորհրդային Հայաստանում. հեղաշրջումը կարո՞ղ է վերացնել կոռուպցիան

Զրուցակցիս դիտարկումներից, որոնք կարող են հաշվի առնել մեր լուսանկարիչները։

- Դերասաններ կան, որոնք այնքան էլ լավ չեն լուսանկարվում։

- Ինչո՞ւ է այդպես, - հարցնում եմ։

- Որովհետև լուսանկարահանման և կինոնկարահանման միջև մեծ տարբերություն կա։ Կինոյում կա գործընկեր, շարժում, տեքստ։

Լուսանկարում այդ ամենը չկա։ Ընդհանրապես, եթե մարդն ինձ հետաքրքիր չէ, ես նույնիսկ չեմ փորձում լուսանկարել նրան, որովհետև գիտեմ՝ ինձ մոտ ոչինչ չի ստացվի։ Ո՛չ երևակայություն, ո՛չ զգացմունքներ, ո՛չ ինտուիցիա, ոչինչ չի աշխատի։

- Իսկ կարո՞ղ է անհետաքրքիր լինել Ալլա Պուգաչովան։
- Չի կարող։ Մինչև հիմա ափսոսում եմ, որ հրաժարվել եմ լուսանկարել նրա ու Կիրկորովի ամուսնությունը։ Ինչ-որ անհասկանալի բան կատարվեց և․․․

Թերթում եմ ֆոտոալբոմները։ Շատ են հայտնի անձանց հետ խմբային լուսանկարները՝ Յուրի Լյուբիմով, Վլադիմիր Վիսոցկի, Ալեքսեյ Բատալով, Մարինա Վլադի, Ռոստրոպովիչ, Վոզնեսենսկի, Բոյարսկի․․․

© Sputnik / Aram Nersesyan

«Ծանր ջուր» Արթուրի ու Սերժի համար, կամ ինչպես էին Հայաստանում բռնում «լրտեսներին»

Ինչպե՞ս է ստացվել, որ մի ակնթարթում բոլորին դեմքերին ուրախ զարմանք է հայտնվել։
- Ինչպես Եսենինի մոտ․ «Մատները բերանը և ուրախ սուլոցով․․․»։

«Պետք լինի՝ շնչելն էլ կարգելենք», կամ երբ ցավից երգեր են ծնվում

Պլոտնիկովի հետ զրուցելը մեծագույն հաճույք է․ անհայտ բաներ ես իմանում հայտնիների մասին։ Օրինակ` Մարինա Վլադին ելույթ է ունեցել Խորհրդային Միության Կոմկուսում, որպեսզի ավելի հեշտ լինի ԽՍՀՄ գալը և Վլադիմիր Վիսոցկու հետ հանդիպելը։ Կամ ֆիլմի ցուցադրությունից հետո Մարինա Վլադին ԽՍՀՄ-ում դարձել է ժողովրդի սիրելին, և նրա շուրջ հավաքվել են ԽՍՀՄ բոլոր ժողովրդական արտիստներն ու դափնեկիրները, իսկ նրանց մեջքի հետևում թռչկոտել է Վիսոցկին, որը հասակով ցածր է եղել․ «Է՜յ, տղերք, այդ կինն իմն է»։

Իսկ նրանք ուշադրություն չեն դարձնում, աքլորանում են Մարինայի շուրջը։

Սիգարները` Երևանից, թառափը՝ Բաքվից. ինչպես էին հայերը զարգացնում փոստային բիզնեսը

Դովլաթովին նկարել է Ամերիկայում, իսկ նա լուսանկարվել չէր սիրում, բայց Պլոտնիկովը համոզել է նրան։ Լույսն ու լուսանկարչական ապարատը դրել է․ «Արդեն ամեն ինչ պատրաստ է, դու պետք է միայն նստես»։ Եվ նա նստել է մի քանի կադրի համար։ «Կյանքումս մի քանի անգամ եմ տեսել, թե ինչպես է մարդը «մթագնում» հեռանալուց առաջ․․․ Այդ լուսանկարը վերջինն էր, մեկուկես ամիս անց Սերգեյ Դովլաթովը հեռացավ կյանքից»։

© Sputnik / Валерий Мельников

Ինչպես վարչապետն ու գեներալներն ինքնասպանություն գործեցին պատերազմից հետո

Մենք տոլմա ենք ուտում, խոսում Հայաստանի, Դիլիջանի, Ֆրունզիկ Մկրտչյանի մասին, հիշում ենք նրա անմոռանալի խոսքերը. «Դու տոլմա սիրո՞ւմ ես․․․»։

- Սիրում եմ ժապավենով լուսանկարել, սիրում եմ ձեռակերտ ամեն ինչ, - ասում է վարպետը և շարունակում։ - Այո, հիմա լուսանկարչության հանդեպ վերաբերմունքը բոլորովին այլ է։ Իհարկե, հիմա ավելի հեշտ է նկարել ժամանակակից տեխնիկայով։ Երբ ուզում եմ արագ հոնորար ստանալ, նկարում եմ թվային խցիկով, բայց հաճույքի համար մինչև հիմա աշխատում եմ միայն ժապավենով։ Թվայինը արագ է, հարմար, բայց փչացնում է։

Պլոտնիկովը կարծում է, որ ավելի լավ է լինել տաղանդավոր ու առողջ, քան հանճարեղ, բայց հիվանդ։ Այսօր նա գոհ է, որ ոչ մեկին ոչինչ պարտք չէ և ինչ կարող է անել, արել է։ Նա երջանիկ մարդ է, ունի հինգ դուստր և մեկ որդի, նրանցից ոչ ոք չի ընտրել հոր ուղին, բայց բոլորն էլ հիանալի մարդիկ են։ Նրանք բոլորը իմ ընկերներն են։ Կյանքը շարունակվում է։

Հավատարիմ մնալով սեփական ժողովրդին, կամ թե ինչ կնկարեր Այվազովսկին հայկական գինու շշի վրա