https://arm.sputniknews.ru/20240407/vareliq-einq-tanum-dahlitsh-vor-chmrsenq-inchpes-harutjun-merdinjany-hasav-chempivonutjan-74191381.html
Վառելիք էինք տանում դահլիճ, որ չմրսենք. ինչպես Հարություն Մերդինյանը հասավ չեմպիոնության
Վառելիք էինք տանում դահլիճ, որ չմրսենք. ինչպես Հարություն Մերդինյանը հասավ չեմպիոնության
Sputnik Արմենիա
Աշխարհի կրկնակի բրոնզե մեդալակիր, Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն, աշխարհի գավաթակիր, մարմնամարզիկ Հարություն Մերդինյանը Sputnik Արմենիային պատմել է 90–ականների... 07.04.2024, Sputnik Արմենիա
2024-04-07T16:23+0400
2024-04-07T16:23+0400
2024-04-07T19:42+0400
հարություն մերդինյան
մարմնամարզություն
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e8/04/03/74115436_0:91:1600:992_1920x0_80_0_0_c8e65424e40163f585f54be0a854f237.jpg
Վառարանն ու կողքին գտնվող «նժույգը». «ցուրտ ու մութ» 90–ականների մասինՀարությունը 4 տարեկան էր, երբ մարմնամարզիկի կարիերայի մասին երազող հայրը նրան տարավ Հրանտ Շահինյանի անվան մարզադպրոց։ Նա հիշում է, թե ինչ դժկամությամբ էր գնում պարապմունքների ու այդ ժամանակ չէր էլ պատկերացնում, որ մի օր մարմնամարզությունը դառնալու է իր ապրելակերպը։Ամեն ինչ սկսվեց 90-ականների սկզբին։ Հարությունը հիշում է` դժվար ու ծանր տարիներ էին, դասերից հետո առանձնապես անելիք չկար, ստիպված մնում էին մարզադահլիճում ու պարապում մինչև ուշ գիշեր։«Լինում էր դեպք, երբ լույս չէր լինում, մոմեր էինք վառում, որ պարապմունքի վերջում մի քիչ դահլիճը լուսավոր լիներ, երբեմն ահավոր ցուրտ էր լինում, վառելիք էինք տանում, որ վառարանը վառենք` չմրսենք։Երբ ինձ հարցնում են` ինչո՞ւ հենց նժույգ թափեր ընտրեցիր, ես ասում եմ` վառարանը մոտիկ էր դրված այդ գործիքին, էնտեղ տաքանում էի ու վարժություն անում»։Ոգեշնչում էր պատանուն ռուս մարմնամարզիկ, օլիմպիական քառակի չեմպիոն Ալեքսեյ Նեմովը։ Հիշում է` տան պատերին նրա նկարներով պաստառներ էին կախված։ Պատանի Հարությունը երազում էր նրա նման օլիմպիական բարձունքի հասնել։Պակաս դեր չեն խաղացել նրա կյանքում նաև մարզադահլիճում հայ օլիմպիական չեմպիոններ Հրանտ Շահինյանի ու Ալբերտ Ազարյանի ներկայությունը։«Ես միշտ շրջապատված էի լեգենդներով, բարձրակարգ մարզիկներով, դա էր ինձ ամենից շատ ոգեշնչում»։Մարզական կարիերան ավարտելու մասինՀարություն Մերդինյանն այս տարի կդառնա 40 տարեկան, բայց նա շարունակում է նույն տեմպով ավելի երիտասարդ մարզիկների հետ պարապել ու պատրաստվել առաջնությունների։«Իմ տարիքի մարմնամարզիկները գուցե արդեն դժվարանան մարզվել, զուտ մկանների «մաշվածության» պատճառով։ Անկեղծ ասած, գերհզոր կամք է պետք այդ պարապմունքների ն համար, բայց տարիքն ինձ համար զուտ թվեր են»։Մարզական կարիերան ավարտելու մասին մտքեր երբեմն ունենում է։ Բայց միշտ ինչ–որ մի բան վերջնական որոշումից հետ է պահում։ Հիմա էլ մտածում է, որ եթե գալիք Եվրոպայի առաջնությանը (24-28 ապրիլի–խմբ.) լավ արդյունքներ գրանցի, ապա կավարտի կարիերան, բայց...«Ամեն անգամ այսպես ասում եմ, բայց առաջնությունից հետո մի փոքր հանգստանում եմ, ուժերս վերականգնվում է ու որոշում եմ մարզիչներից թույլտվություն խնդրել ու նորից մարզվել։ Ինձ թույլ տալիս են... նորից սկսում եմ պարապել»Իր մարզական կարիերան կրկին վերսկսելու դեպքում Մերդինյանը կուզենար ամեն ինչ կրկնել, բայց այսօրվա բանիմացությամբ ու փորձով։ Ասում է` այդ դեպքում արդյունքները կրկնակի լավը կլինեին։2 տարեկան Սառան, նրա մարմնամարզական հմտություններն ու կնոջ խանդըԸնտանիքի մասին պատմելիս Հարություն Մերդինյանն ասում է` հասարակ, սովորական, ավանդական ընտանիք ենք։«Ես ու կինս իրար վաղուց էինք ճանաչում, երկար ժամանակ շփվել էինք, մի օր էլ որոշեցինք, որ պետք է ամուսնանաք ու ընտանիք կազմենք։ Ունենք 2 տարեկան աղջիկ, անունը` Սառա, մայրիկիս անունն է»։Փոքրիկ Սառան, մարզիկի խոսքով, արդեն առանձնանում է իր ճկունությամբ ու ակտիվությամբ, ամենայն հավանականությամբ Հարությունը շուտով նրան մարզադպրոց կբերի` նկատել է երեխայի տվյալները։«Դե, արդեն երևում է, որ ինձ է քաշել, անգամ դիմագծերով է շատ նման ինձ։ Մի րոպե չի նստում, ասում է` պապա, նայի, շպագատ եմ նստում, գլուխկոնծի եմ տալիս... Մի խոսքով՝ գերաշխույժ է»։Իսկ կինն արդեն համակերպվել է Հարությունի հաճախ բացակայությունների հետ։ Մարզիկի ապրելակերպն է, դժվար է, բայց պետք է համակերպվել։«Խանդում է, բայց հասկանում է, որ ուղղակի այլ տարբերակ չկա», -ժպտում է ամուսինը։
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2024
Մարիաննա Գալստյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e6/0a/07/49480810_0:0:1170:1170_100x100_80_0_0_bf2b3f54ef1b085bf30db1b17d17e062.jpg
Մարիաննա Գալստյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e6/0a/07/49480810_0:0:1170:1170_100x100_80_0_0_bf2b3f54ef1b085bf30db1b17d17e062.jpg
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
Մարիաննա Գալստյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e6/0a/07/49480810_0:0:1170:1170_100x100_80_0_0_bf2b3f54ef1b085bf30db1b17d17e062.jpg
հարություն մերդինյան, մարմնամարզություն
հարություն մերդինյան, մարմնամարզություն
Վառելիք էինք տանում դահլիճ, որ չմրսենք. ինչպես Հարություն Մերդինյանը հասավ չեմպիոնության
16:23 07.04.2024 (Թարմացված է: 19:42 07.04.2024) Աշխարհի կրկնակի բրոնզե մեդալակիր, Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն, աշխարհի գավաթակիր, մարմնամարզիկ Հարություն Մերդինյանը Sputnik Արմենիային պատմել է 90–ականների դժվարությունների, նժույգ թափեր վարժությունն ընտրելու, դստեր, կնոջ խանդի ու մարզական կարիերան ավարտելու մասին։
Վառարանն ու կողքին գտնվող «նժույգը». «ցուրտ ու մութ» 90–ականների մասին
Հարությունը 4 տարեկան էր, երբ մարմնամարզիկի կարիերայի մասին երազող հայրը նրան տարավ Հրանտ Շահինյանի անվան մարզադպրոց։ Նա հիշում է, թե ինչ դժկամությամբ էր գնում պարապմունքների ու այդ ժամանակ չէր էլ պատկերացնում, որ մի օր մարմնամարզությունը դառնալու է իր ապրելակերպը։
Ամեն ինչ սկսվեց 90-ականների սկզբին։ Հարությունը հիշում է` դժվար ու ծանր տարիներ էին, դասերից հետո առանձնապես անելիք չկար, ստիպված մնում էին մարզադահլիճում ու պարապում մինչև ուշ գիշեր։
«Լինում էր դեպք, երբ լույս չէր լինում, մոմեր էինք վառում, որ պարապմունքի վերջում մի քիչ դահլիճը լուսավոր լիներ, երբեմն ահավոր ցուրտ էր լինում, վառելիք էինք տանում, որ վառարանը վառենք` չմրսենք։
Երբ ինձ հարցնում են` ինչո՞ւ հենց նժույգ թափեր ընտրեցիր, ես ասում եմ` վառարանը մոտիկ էր դրված այդ գործիքին, էնտեղ տաքանում էի ու վարժություն անում»։
Ոգեշնչում էր պատանուն ռուս մարմնամարզիկ, օլիմպիական քառակի չեմպիոն Ալեքսեյ Նեմովը։ Հիշում է` տան պատերին նրա նկարներով պաստառներ էին կախված։ Պատանի Հարությունը երազում էր նրա նման օլիմպիական բարձունքի հասնել։
Պակաս դեր չեն խաղացել նրա կյանքում նաև մարզադահլիճում հայ օլիմպիական չեմպիոններ Հրանտ Շահինյանի ու Ալբերտ Ազարյանի ներկայությունը։
«Ես միշտ շրջապատված էի լեգենդներով, բարձրակարգ մարզիկներով, դա էր ինձ ամենից շատ ոգեշնչում»։
Մարզական կարիերան ավարտելու մասին
Հարություն Մերդինյանն այս տարի կդառնա 40 տարեկան, բայց նա շարունակում է նույն տեմպով ավելի երիտասարդ մարզիկների հետ պարապել ու պատրաստվել առաջնությունների։
«Իմ տարիքի մարմնամարզիկները գուցե արդեն դժվարանան մարզվել, զուտ մկանների «մաշվածության» պատճառով։ Անկեղծ ասած, գերհզոր կամք է պետք այդ պարապմունքների ն համար, բայց տարիքն ինձ համար զուտ թվեր են»։
Մարզական կարիերան ավարտելու մասին մտքեր երբեմն ունենում է։ Բայց միշտ ինչ–որ մի բան վերջնական որոշումից հետ է պահում։ Հիմա էլ մտածում է, որ եթե գալիք Եվրոպայի առաջնությանը (24-28 ապրիլի–խմբ.) լավ արդյունքներ գրանցի, ապա կավարտի կարիերան, բայց...
«Ամեն անգամ այսպես ասում եմ, բայց առաջնությունից հետո մի փոքր հանգստանում եմ, ուժերս վերականգնվում է ու որոշում եմ մարզիչներից թույլտվություն խնդրել ու նորից մարզվել։ Ինձ թույլ տալիս են... նորից սկսում եմ պարապել»
Իր մարզական կարիերան կրկին վերսկսելու դեպքում Մերդինյանը կուզենար ամեն ինչ կրկնել, բայց այսօրվա բանիմացությամբ ու փորձով։ Ասում է` այդ դեպքում արդյունքները կրկնակի լավը կլինեին։
2 տարեկան Սառան, նրա մարմնամարզական հմտություններն ու կնոջ խանդը
Ընտանիքի մասին պատմելիս Հարություն Մերդինյանն ասում է` հասարակ, սովորական, ավանդական ընտանիք ենք։
«Ես ու կինս իրար վաղուց էինք ճանաչում, երկար ժամանակ շփվել էինք, մի օր էլ որոշեցինք, որ պետք է ամուսնանաք ու ընտանիք կազմենք։ Ունենք 2 տարեկան աղջիկ, անունը` Սառա, մայրիկիս անունն է»։
Փոքրիկ Սառան, մարզիկի խոսքով, արդեն առանձնանում է իր ճկունությամբ ու ակտիվությամբ, ամենայն հավանականությամբ Հարությունը շուտով նրան մարզադպրոց կբերի` նկատել է երեխայի տվյալները։
«Դե, արդեն երևում է, որ ինձ է քաշել, անգամ դիմագծերով է շատ նման ինձ։ Մի րոպե չի նստում, ասում է` պապա, նայի, շպագատ եմ նստում, գլուխկոնծի եմ տալիս... Մի խոսքով՝ գերաշխույժ է»։
Իսկ կինն արդեն համակերպվել է Հարությունի հաճախ բացակայությունների հետ։ Մարզիկի ապրելակերպն է, դժվար է, բայց պետք է համակերպվել։
«Խանդում է, բայց հասկանում է, որ ուղղակի այլ տարբերակ չկա», -ժպտում է ամուսինը։
