Արման Վանեսքեհյան, Sputnik.
Թուրքիայի օդային սահմանը խախտելու վերաբերյալ հերթական սադրանքները միանշանակ կապված են Ժնևում կայացած Սիրիայի հարցով բանակցություններում ստեղծված փակուղային իրավիճակի հետ, պնդում է քաղաքական փորձագետ, վերլուծաբան Սերգեյ Շաքարյանցը:
Ռուսաստանի դաշնության պաշտպանության նախարարությունը հայտարարել է, որ օդային տարածքի որևէ խախտում չի եղել, և որ պաշտոնական Անկարան այդ կերպ պարզապես սադրում է համաշխարհային հանրությանը: Սակայն թուրքերին աջակցած ՆԱՏՕ-ի ու Պենտագոնի արձագանքը վկայում է այն մասին, որ խնդիրն ամենևին էլ այն չէ, որ Էրդողանը դրանով փորձում է պարզապես վերականգնել հարաբերությունները Կրեմլի հետ:
Ինչպես պնդում է փորձագետ, վերլուծաբան Սերգեյ Շաքարյանցը, Ռուսաստանի Դաշնության և Թուրքիայի միջև առկա ներկա ճգնաժամի արմատները տանում են Շվեյցարիա: Ժնևում մեծ դժվարություններով սկսվեցին բանակցություններն ու խորհրդակցությունները Սիրիայի ճգնաժամի վերաբերյալ:
«Պաշտոնական Անկարայի ու Արևմուտքի վարքագծի նրբությունների վերաբերյալ դժվար է դատել, քանի որ Թուրքիայի նախագահը որևէ նոր բան չի բարձրաձայնել, բացի «Ասադը պետք է հեռանա» մանտրայից: Երևի նրան անհանգստացրել է այն, որ Լավրովն ԱՄՆ-ից պահանջել է սիրիական քրդերին ճանաչել որպես առանձին պատվիրակություն «Ժնև-3» բանակցությունների ժամանակ: ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների սրման նոր ուղիների որոնումն ընթանում է ՆԱՏՕ-ին ներգրավելու` նախկին փորձերին զուգահեռ, այստեղից էլ` Թուրքիայի օդային տարածքը խախտելու քարոզչությունը»։
Այսինքն` ստեղծված իրավիճակն անհրաժեշտ է հասկանալ ու գնահատել այնպես, որ Էրդողանն ամենևին էլ հակված չէ Ռուսաստանի հետ որևէ հարաբերություն վերականգնել: Եվ ռուսական ռազմական ինքնաթիռի կողմից իբր Թուրքիայի օդային սահմանն անցած այժմյան սադրանքն առաջին հերթին կապված է այն հանգամանքի հետ, որ ռուսները կարծես թե որոշակի փոխհամաձայնության են եկել ամերիկացիների հետ Ժնևի բանակցություններին քրդերի մասնակցության վերաբերյալ: Իսկ դա միայն մեկ բան է նշանակում` Էրդողանն իր սեփական, ԱՄՆ-ից անկախ խաղն է վարում: Նրա նպատակն է խանգարել ռուսներին ու ամերիկացիներին Ժնև-3-ի ժամանակ ընդհանուր շփման եզրեր գտնել:
«Սակայն դրա հետ մեկտեղ Էրդողանը խոսում է նաև Պուտինի հետ հանդիպելու ցանկության մասին, իբր նա ցանկանում է «քննարկել, սակայն Պուտինը չի պատասխանում»: Թեև Թուրքիայի նախագահը հրաշալի գիտի ՌԴ-ի պահանջները, որոնք վերաբերում են շփումը, բանակցությունները և հետագայում նաև հարաբերությունները վերականգնելուն: Միևնույն ժամանակ Էրդողանը հույս ունի ԱՄՆ-ից օգնություն ստանալ, ինչն այսօր արդեն որոշակի կասկածի տեղիք է տալիս` հաշվի առնելով այն փաստը, որ ամերիկացիներն ընդունել են Սիրիայի վերաբերյալ Ռուսաստանի մոտեցումը», — պնդում է Շաքարյանցը:
Տվյալ համատեքստում հետաքրքիր է Արևմուտքի ու ԱՄՆ-ի դիրքորոշումը: Մի կողմից` իսկապես արվում է հնարավոր ամեն ինչ, որպեսզի կարգավորվի Ժնևի գործընթացն ու բանակցությունների սեղանի շուրջ հավաքվի սիրիական հակամարտության մասնակիցների մեծ մասը:
Մյուս կողմից` նույն Պենտագոնը միտումնավոր ուշադրություն չի դարձնում Ռուսաստանի ՊՆ ներկայացուցիչ գեներալ-մայոր Կոնոշենկովի պաշտոնական այն հայտարարությանը, որ թուրքական ռադիոլոկացիոն ծառայությունը պարզապես անկարող է որոշել ինչպես օդային տարածքը խախտած ինքնաթիռի մակնիշը, այնպես էլ պատկանելությունը: Ու, հետևաբար, Անկարայի հայտարարությունը զուտ «մերկապարանոց քարոզչություն» է:
